Prezes PGE: Drugi Pakiet Klimatyczny zniszczy energetykę konwencjonalną

Paweł Wrabec: Jos Belbeke, szef dyrekcji Komisji Europejskiej odpowiedzialnej za klimatyczny pakiet przypomniał podczas ubiegłotygodniowej wizyty w naszym kraju, że Polska po wdrożeniu nowego Pakietu Klimatycznego będzie mogła liczyć na wsparcie funduszu redystrybucji. Czyżby otwierały się szanse na kolejne miliardy euro na inwestycje w infrastrukturę po zakończeniu perspektywy unijnej na lata 2014-2020?
 

Marek Woszczyk, prezes PKEE: Bardzo byśmy sobie tego życzyli. Wciąż mało wiemy na jakich zasadach taki fundusz miałby funkcjonować, ani jakimi kwotami miałby dysponować. Problem tkwi w tym, że my chcielibyśmy zainwestować te pieniądze w budowę efektywnych elektrowni węglowych, podczas gdy Komisja Europejska upiera się by fundusze z tego źródła przeznaczyć całości na energetykę odnawialną. To nielogiczne gdyż w gospodarce niskoemisyjnej liczy się przecież cel czyli redukcja emisji dwutlenku węgla. Na pewno nie jest nim eliminacja węgla jako paliwa.
 

Głosi Pan pogląd, że nowy Pakiet Klimatyczny burzy zastany porządek, a ten nowy, proponowany przez KE zniechęca inwestorów. Dlaczego?

Tu nawet nie chodzi o chęci ale ekonomiczne możliwości inwestowania. Żadna instytucja finansowa nie wyłoży na duży projekt energetyczny pieniędzy, jeśli nie będzie na 100 procent przekonana, że dana inwestycja będzie w dłuższej perspektywie czasowej opłacalna. Propozycje KE prowadzą do tego, że jakiekolwiek inwestycje w energetykę konwencjonalną nie zapewnią zwrotu kapitału. I dotyczy to – co warto podkreślić –najbardziej efektywnych i technicznie dostępnych technologii.
 

Ten problem ma chyba znaczący wpływ na bezpieczeństwo energetyczne, do które Unia też ostatnio przecież przywiązuje większą uwagę.

Zgadza się. I dlatego liczymy, że Rada Europejska 23 października podczas głosowania nad Pakietem Klimatycznym weźmie ten czynnik pod uwagę. Mówimy o poważnym zagrożeniu w postaci braku ciągłości zaopatrzenia w energię elektryczną. Ten deficyt może się w perspektywie najbliższych dwóch lat pojawić w Polsce, co będzie konsekwencją dyrektywy o emisjach przemysłowych, która nakazuje wyłączanie najmniej efektywnych energetycznie kotłów.
 

Jeszcze kilka lat temu polscy energetycy pokładali nadzieje w technologii gazyfikacji węgla pod ziemią. Przedstawiciel Brukseli stwierdził, że nie można na nią liczyć, gdyż jest nieopłacalna. Miał rację?

Miał, ale nie zapominajmy, że poziom cen hurtowych prądu jest silnie zaburzony przez subwencjonowanie źródeł energii odnawialnej. Gdyby ceny były, wyższe wdrażanie proekologicznych technologii w energetyce zawodowej przebiegało by znacznie szybciej.
 

Ale czy warto martwić się na zapas? Technologie wciąż otwierają nowe możliwości, dekadę temu np. nikt nie słyszał o gazie łupkowym, który teraz bardzo zmienia rynek.

Kieruję największym przedsiębiorstwem energetycznym w kraju, co każe mi trzymać się realiów i wolę stąpać po w miarę pewnym gruncie. Strategia „jakoś to będzie” mnie nie zadawala. Zastrzegam przy tym, że nie chodzi mi o wyeliminowanie ryzyka gospodarczego, ale postuluję by było ono normalnym poziomie. W tak zmiennych warunkach trudno jest prognozować ale jednego jestem na 100 proc. pewny: spodziewany deficyt mocy sprawi, że ceny energii pójdą w górę.
 

PKEE ostrzega, że skutkiem wdrożenia Pakietu Klimatycznego w obecnym kształcie, po 2030 roku prąd będzie aż trzy razy droższy niż obecnie. Ale to bardzo odległa perspektywa, społeczeństo zdąży się przecieć znacząco wzbogadzić.
 

Tak, ale nasze wyliczenia już uwzględnieniają wzrost siły nabywczej. Trzeba się też liczyć z exodusem przemysłu, który wyniesie się do krajów gdzie ceny energii będą dużo niższe.

Czy zatem Europa skaże się zatem na marginalizację ekonomiczną?

Sam zadaję sobie takie pytanie, a także moim rozmówcom z Komisji Europejskiej.